Niet écht en niet voor zichzelf maar wel in het kader van een infonamiddag voor haar leden over euthanasie. En daarvoor werd gisterennamiddag professor Wim Distelmans uitgenodigd voor een lezing in zaal Harmonie in de Frans Van Hamstraat.
Dokter Distelmans voorstellen is overbodig, want iedereen in ons land kent hem als dé kankerspecialist en specialist palliatieve geneeskunde. Als professor aan de VUB en tewerkgesteld in het UZ in Brussel wijdde hij zijn leven aan het bespreekbaar maken van een waardig levenseinde met al zijn opmerkelijke initiatieven waar vooral het oprichten van "LEIF" de aandacht trekt.
"Leif" staat voor LevensEinde Informatief Forum. Hiermee tracht Dr. Distelmans de prangende vragen over bijvoorbeeld "euthanasie" en "palliatieve sedatie" te verduidelijken. Dit doet hij door het schrijven van diverse boeken over deze onderwerpen (als vervangmiddel voor slaappillen, zo gekscheert hijzelf), door het geven van lezingen zoals gisterennamiddag, door het opleiden van "Leif"specialisten in alle geledingen van de wereld van gezondheidsdiensten, door het uitgeven van de folder over de "Wilsverklaringen" waarvan er inmiddels al een miljoen verspreid zijn, onder andere te verkrijgen in het "Huis van de Mens" in Lommel.
Bijzonder was de aandacht voor het verschil tussen "Euthanasie" en "Palliatieve Sedatie". Kort door de bocht is "Euthanasie" een levenseinde door een dokter op uitdrukkelijk verzoek van de patiënt en "Palliatieve Sedatie" is een levensbeëindiging zonder voorafgaandelijk verzoek.
Wat België bovendien erg uitzonderlijk maakt wat betreft euthanasie (de wet die ook tien andere landen in de wereld hebben) is dat ons land drie wetten heeft over deze context: de wet van de patiëntenrechten, de wet op de palliatieve zorgen en tenslotte de wet "Euthanasie".
Maar hier is weinig over geweten en daarom ijvert Dokter Distelmans tegen deze - wat hij noemt - "collectieve onwetendheid".
Tot slot de vier wettelijke voorwaarden voor het verkrijgen van euthanasie:
- de wilsbekwaamheid
- het vrijwillig vragen, het herhaald vragen en het duurzaam vragen naar euthanasie
- het hebben van een ernstige en ongeneeslijke aandoening door ziekte of ongeval
- het ondraaglijke lijden.
Geheugensteuntjes die de bijna honderd aanwezigen meekregen zijn: het maatschappelijk debat, de therapeutische hardnekkigheid, het hebben van medische spitstechnologie, de collectieve onwetendheid, Leif, de voorwaarden voor Euthanasie, negatieve wilsverklaringen, wilsbeschikkingen,... Hiermee kunnen ze zelf het verloop van de lezing reconstrueren. Professor Distelmans was duidelijk en geanimeerd in zijn betoog, waarvoor de aanwezigen hem met een luid applaus bedankten.
Niet alleen de lezing was zeer interessant, ook de koffie en de koeken waren verrukkelijk, zoals dat bij Neos Lommel de gewoonte is.
Het was een memorabele namiddag.
(Zjiet Hanegreefs)
Reactie plaatsen
Reacties