Vandaag vond op de Duitse Militaire Begraafplaats in Lommel de jaarlijkse herdenking van Volkstrauertag plaats, de Duitse nationale rouwdag. Tijdens deze ingetogen plechtigheid kwamen vertegenwoordigers van verschillende landen, organisaties en geloofsgemeenschappen samen om alle slachtoffers van oorlog, geweld en tirannie te herdenken. De herdenking stond opnieuw in het teken van het motto van de Volksbund:
“Verzoening over de graven heen – Werken voor de vrede.” (Foto's Robert Boons)
De ceremonie werd geopend door Tore May, hoge vertegenwoordiger van de Volksbund Deutsche Kriegsgräberfürsorge.
In zijn toespraak herinnerde hij eraan hoe bijzonder het is dat België al decennialang zorg draagt voor Duitse oorlogsslachtoffers op zijn grondgebied. Hij benadrukte dat deze begraafplaats, net als alle andere Duitse oorlogsgraven ter wereld, vooral een plaats van vrede en ontmoeting wil zijn.
May ging dieper in op het belang van blijvende herdenking. Hij verwees naar recente projecten van de Volksbund, zoals samenwerkingen tussen Duitse en internationale jongeren, renovaties van herdenkingscentra en activiteiten waarin vrede, dialoog en historisch bewustzijn centraal staan. Hij onderstreepte dat zulke ontmoetingen tonen hoe waardevol het is om “over de grenzen heen” — letterlijk en figuurlijk — in verbinding te blijven.
Hij knoopte ook aan bij de uitdagingen van vandaag: oorlog, extremisme, haat en maatschappelijke verdeeldheid, die de boodschap van verzoening actueler maken dan ooit. Volgens May is het werk van de Volksbund niet alleen verledenherdenking, maar ook toekomstbouw — gericht op een wereld waar respect, menselijkheid en vrede centraal staan.
De Duitse Militaire Begraafplaats Lommel, met bijna 40.000 graven, blijft één van de grootste oorlogsbegraafplaatsen van West-Europa. De plek herinnert aan de verwoestende impact van oorlog. Elk graf vertelt het verhaal van een jong leven dat verloren ging — altijd iemands zoon, dochter, broer, zus, vader of moeder.
Na het welkomstwoord van de Volksbund brachten leerlingen van de Internationale Duitse School Brussel een gedicht en zang, wat een ingetogen en menselijke toon zette.
Het oecumenische moment, verzorgd door zowel de Duitstalige protestantse Emmausparochie als de Duitstalige katholieke Sint-Paulusparochie uit Brussel, onderstreepte dat herinnering ook een spirituele en verbindende dimensie heeft.
Daarna volgden de officiële toespraken.
Z.E. Xavier Lapeyre de Cabanes, ambassadeur van Frankrijk, bracht de herdenkingstoespraak en sprak over de historische en actuele waarde van Frans-Duitse verzoening als basis voor vrede in Europa.
Z.E. Martin Kotthaus, de Duitse ambassadeur, sprak vervolgens een korte herdenkingsrede uit, waarna de traditionele dodenherdenking werd gehouden.
Zoals elk jaar werd ook het Totengedenken uitgesproken — een tekst die sinds 1952 deel uitmaakt van Volkstrauertag en voortdurend wordt aangepast aan de maatschappelijke realiteit.
Dit jaar werd onder meer herdacht:
- de slachtoffers van beide wereldoorlogen
- mensen die stierven door vervolging, racisme, antisemitisme, extremisme of politieke terreur
- zij die gedood werden vanwege hun geloof, overtuiging, afkomst, handicap of identiteit
- vluchtelingen, ontheemden en burgerslachtoffers van hedendaagse conflicten
- en hulpverleners, politie en anderen die in dienst van de samenleving hun leven verloren
De tekst eindigde met de oproep tot hoop, verzoening en vrede, zowel dichtbij als wereldwijd.
Na de kransneerleggingen volgden de Last Post, Der Gute Kamerad en de nationale hymnen, waardig uitgevoerd door de Koninklijke Muziekkapel van de Gidsen. Met een woord van dank aan alle deelnemende organisaties werd de plechtigheid officieel afgesloten.
Zoals gebruikelijk kwamen de aanwezigen nadien nog samen om na te praten tijdens een gezellige drink in Café Hof ten Vrede — een passend einde aan een ingetogen en verbindende herdenkingsdag.
Reactie plaatsen
Reacties